Dit beeld ben ik voorlopig nog niet kwijt

Daarnet werd het nieuwe bed van zoon bezorgd. Heel fijn natuurlijk. Ik liep naar buiten om de bezorger de weg naar binnen te wijzen en toen zag ik iets dat voorlopig nog wel op mijn netvlies blijft plakken. 

De goede man bukte voorover in de vrachtwagen. Zijn broek was het daar niet mee eens, die bleef ergens halverwege zijn achterwerk hangen. Waardoor ik een goede indruk van zijn bijna complete bilspleet kreeg. En die was niet fraai.

Euro

Een bouwvakkersdecolleté dus. Wij noemen dat hier in het gezin een euro. Dat komt zo. Jaren geleden waren we in Florence op vakantie. We zaten te ontbijten in het hotel, toen aan het tafeltje naast ons een vrouw ging zitten. We keken haar op de rug en zagen een stuk meer dan haar rug. Waarop man zei ‘daar past wel een euro in’.

Waarschuwing

Sindsdien krijg ik ook regelmatig de waarschuwing ‘mam, euro’. Dan weet ik dat ik er niet helemaal elegant bij loop. Of dat ik even iets eleganter voorover moet bukken. Handig en discreet, zo’n familieterm.

Voor die bezorger van net had ik niet genoeg aan een euro. Daar kon mijn hele portemonnee in. Gelukkig was het bed al betaald.