Kampvuurconcert met Waylon en Bet

Het werd weer eens tij voor wat leuks, vond ik een paar maanden geleden. Dus kocht ik twee kaarten voor het Kampvuurconcert in Baarn met Waylon. Baarn is vlakbij en zus is altijd wel in voor een avondje muziek, dus dat kon niet meer stuk. Wij hadden een leuke avond, Bet niet. Bet wie? Bet Weter.

Op de dag van het Kampvuurconcert werd bekend dat Waylon zich niet zo netjes had gedragen. En dat het nog niet duidelijk was of het concert door zou gaan. Daar was ik het niet mee eens. In zijn eigen tijd mag hij een eikel zijn. Maar als ik kaartjes voor een concert heb, wil ik hem gewoon zien.

Geen kampvuur

Eenmaal  aangekomen bij Kasteel Groeneveld in Baarn was er nergens een kampvuur te zien. Daar zaten we niet echt mee. Wat erger was, was de rij voor de drank. Er waren maar twee verkooppunten en de rijen stonden over het hele terrein heen. Ik was nog vol goede moed en ging achteraan staan. Toen ik na pakweg een kwartier nog op dezelfde plek stond, gaf ik het op. Dat was ook prima. We zaten lekker in het gras, zoals blijkt op de foto hierboven uit de Baarnse Courant. Ik zat rechtsonder. En zus zat ernaast.

Niet zuiver

De avond werd geopend door de piepjonge Dolce Beringer. Volgens mij was ze vijftien. Wat een stem! Daarna trad Tim Akkerman op. Ook een mooie stem, maar daar kwamen we niet voor. Ik ben dus maar weer in de rij gaan staan. Toen stond  ze voor me. Ze is eigenlijk altijd, waar je ook heen gaat. Van voren heet ze Bet en van achteren Weter. Ik begon een praatje en zei dat ik het eerst optreden mooi had gevonden. Was ze niet met me eens. Het was helemaal niet zuiver. Nou, ik doe het haar niet na.

Rust in de rij

Het was logisch dat er geen schot in de rij zat. Aldus Bet. Er waren te weinig verkooppunten. Dat had ik ook al gezien. En met mij nog zo’n 1.500 anderen. Van afstand zag Bet bovendien al dat er van de wijn niet veel deugde. De kleur van de rosé was niet goed. En ook de witte wijn was veel te donker. Of te licht. Waarom er niet meer mensen gingen verkopen. En waarom ze de verkoopplekken niet anders neerzetten. Zij had hier ervaring mee. Zij had het beter en sneller gedaan. Iemand anders in de rij stelde nog voor dat ze even zou gaan helpen. Was een goed idee. Sneller aan de drank en rust in de rij.

Grappig

Ondertussen was ze zich voortdurend aan het afvragen welke wijn ze zou gaan nemen. Had ze niet hoeven doen. Want toen we net een metertje of twee dichterbij de bar gekomen waren, was de wijn op. Dat vond ik dan wel weer grappig.

Toen ik met lege handen terugkwam bij zus, had die inmiddels een glas cola gekregen van de mensen die naast ons zaten. Dorst verbroedert. Waylon bleek er gewoon te zijn. En zong de sterren van de hemel. Toen zus even later een collega zag staan met een fles wijn, werd het toch nog een goede avond. Voor ons tenminste. Bet vond het niets. Dat weet ik zeker.

Heet je geen Bet en wil je volstrekt onregelmatig mijn nieuwsbrief ontvangen? Schrijf je dan gratis in en je blijft op de hoogte van mijn avonturen.