Me vervelen, dat is lang geleden….
Toen ik vanmorgen wakker werd, besloot ik dat ik vandaag eens helemaal niets zou doen. Maar dat is niet zo simpel als het lijkt.
Vaak gaan de vrije dagen op aan klusjes. De was doen, boodschappen doen, opruimen en zo zijn er nog een stuk of honderd. Ik denk dan vaak ‘wat zou het lekker zijn om eens niets te moeten en gewoon te doen waar ik zin in heb’.
Goed voor de bijen
Vandaag is het dan zo ver. Ik hoef niets. De was heb ik gisteren gedaan, ik heb boodschappen gedaan en het gras maaien we deze maand niet in het kader van de Maai Mei Niet. Dat schijnt goed te zijn voor de bijen. En voor ons.
Ik sta redelijk op tijd op. Ook lekker. Het eerste dat ik doe is een boek pakken dat al maanden op me ligt te wachten: To paradise van Hanya Yanagihara. Het is mooi en ik hou het wel een uur vol om te lezen. Lekker op de bank. Tussendoor een kopje koffie.
De telefoon leg ik buiten handbereik. Als er iets is, bellen ze wel. Natuurlijk bellen ze niet. Wie ze zijn? De kinderen. Ook die toen vandaag hun eigen ding.
Taart bakken
Maar dan begint het toch te knagen. Wat is moeten en wat is willen? Moet ik mijn kleren gaan uitzoeken en nette stapeltjes maken in de kast of wil ik dat? Moet ik de keukenkastjes opruimen of wil ik dat? Vind ik het leuk? Best wel, maar niet vandaag. Of in ieder geval nog niet nu. Moet ik eindelijk weer eens naar een museum of wil ik dat? Ik word al moe bij het idee, dus laat maar. Ik wil het wel, maar niet nu.
De raarste dingen schieten door mijn hoofd. Ik zou een taart kunnen gaan bakken. Maar waarom zou ik? Ik heb nog nooit een taart gebakken volgens mij. Ik zou mijn boekenkast op alfabet kunnen gaan zetten. Maar waarom? Ik zou de rommelkamer op kunnen gaan ruimen en alles wat we niet meer nodig hebben naar de kringloop brengen of proberen te verkopen. De kringloop is dicht op zondag. Goed excuus. Ik zou kunnen gaan sporten. Maar dat heb ik vrijdag ook al gedaan. Je kunt ook overdrijven.
Ik kan natuurlijk onzinnige filmpjes op mijn telefoon gaan kijken. Dansjes en schattige kittens. Er zijn er genoeg. Of de hele middag Netflixen. Er staan nieuwe afleveringen van Grace & Frankie op. Maar dan is de middag zo maar in één keer voorbij. Dat is te gemakkelijk.
Niet vervelend
Ik neem nog maar een kop koffie en ga verder met niets doen. Want ik weet zeker dat ik binnenkort naar deze dag ga terugverlangen. Ik ga zo dadelijk eerst maar eens koffie pakken. Ik besef dat ik me verveel. Dat is lang geleden. Vroeger, als kind deed je dat op zondag. Hangen op de bank. Ik ga er nog maar gewoon even meer door. Want echt vervelend is het niet. Hooguit onwennig.
